19 Μαρ Εαρινή Ισημερία 20 Μαρτίου 2020
Στις 20 Μαρτίου θα έχουμε την Εαρινή (ανοιξιάτικη) Ισημερία. Όπως φανερώνουν και τα συνθετικά της λέξης ο χρόνος που μοιράζεται ανάμεσα στο φως-ημέρα και στο σκοτάδι-νύχτα θα είναι πάνω κάτω ο ίδιος.
Σηματοδοτεί την αρχή της άνοιξης για το βόρειο ημισφαίριο, στο οποίο βρίσκεται η Ελλάδα, ενώ ακριβώς τα αντίθετα ισχύουν για το νότιο ημισφαίριο (εκεί η Ισημερία του Μαρτίου σηματοδοτεί την αρχή του φθινοπώρου).
Από την Εαρινή Ισημερία η χρονική διάρκεια της ημέρας θα συνεχίσει να μεγαλώνει ενώ αντίθετα της νύχτας να μειώνεται μέχρι να φτάσουμε στις 21 Ιουνίου οπότε θα έχουμε τη μεγαλύτερη ημέρα και την μικρότερη νύχτα του έτους (ανατολή ηλίου:6:02 π.μ. και δύση ηλίου: 20:51 μ.μ.). Από εκεί και πέρα θα αρχίσει η αντίστροφη πορεία μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου που θα έχουμε τημικρότερη διάρκεια της ημέρας (Χειμερινό Ηλιοστάσιο).
Οι λόγοι που έχουμε την διαφοροποίηση των εποχών αλλά και της χρονικής διάρκειας της ημέρας και τις νύχτας είναι η ελλειπτική τροχιά (δε σχηματίζει δηλαδή τέλειο κύκλο) της περιφοράς του πλανήτη μας γύρω από τον Ήλιο αλλά και η κλίση που έχει ο νοητός άξονας της Γης (περίπου 23 μοίρες) καθώς περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της.
Αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα να μην πέφτουν οι ακτίνες του Ήλιου πάνω στη Γη με την ίδια κάθε φορά κλίση. Γνωρίζουμε από τη Φυσική
ότι όσο πιο κάθετα πέφτουν πάνω σε μια επιφάνεια οι ακτίνες τόσο μεγαλύτερη θερμότητα απορροφά η επιφάνεια αυτή. Κατά τη διάρκεια λοιπόν της άνοιξης και του καλοκαιριού οι ακτίνες πέφτουν στο βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη μας σχεδόν κάθετα και έτσι η θερμοκρασία διαρκώς αυξάνεται. Το αντίθετο ακριβώς παρατηρείται τον χειμώνα που οι ακτίνες πέφτουν με μεγάλη κλίση.
Θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι οι ημερομηνίες για τον εορτασμό της Εαρινής Ισημερίας και του Ηλιοστάσιου είναι συμβατικές και ισχύουν για όλο το βόρειο ημισφαίριο. Κάθε τόπος παρουσιάζει μικρές αποκλίσεις. Στην Αθήνα θα παρατηρούσαμε ότι ίση διάρκεια ημέρας και νύχτας είχαμε φέτος στις 16 Μαρτίου (ανατολή στις 6:33 και δύση στις 18:33).
Ο πρωτόγονος άνθρωπος που αγνοούσε όλα αυτά έδινε ερμηνείες μέσω των μύθων. Γνωστός είναι στην πατρίδα μας αυτός της Περσεφόνης σύμφωνα με τον οποίο η Θεά Δήμητρα θρηνεί την απαγωγή της κόρης το φθινόπωρο και τον χειμώνα, ενώ την άνοιξη και το καλοκαίρι που η Περσεφόνη επιστρέφει κοντά της η γη γεμίζει άνθη και καρπούς.